Monumentaliteit van het dagelijks leven
De Nabis kozen voor hun prenten vaak weinig opzienbarende taferelen uit hun directe omgeving, zoals het familieleven, het uitzicht vanuit het atelier, of een zomers uitje met vrienden.
Door deze persoonlijke belevenissen te verinnerlijken en te abstraheren raakten ze aan het universele menselijke bestaan. Zo beschreef de kunstcriticus Gustave Coquiot de interieurs van Pierre Bonnard als rituele opvoeringen:
‘Het lijkt of de maaltijd voor hem een van de meest serieuze aangelegenheden van het leven is, die daarom zijn complete aandacht en toewijding verdient.’
Private prenten
Tal van prenten uit het fin de siècle heten simpelweg Intimiteit. Het zijn stemmige voorstellingen van gering formaat met figuren die opgaan in de duisternis van ondoordringbare vertrekken.
De prentkunst leende zich bij uitstek voor kleine onderwerpen uit de privésfeer, omdat ze bedoeld was om in de beslotenheid van de werkkamer van dichtbij bekeken te worden door particuliere verzamelaars.
Edouard Vuillard, Moederschap (Maternité) uit het tijdschrift Pan (1896), 1896
Albert Besnard, Intimiteit (Intimité), 1889
Verder lezen:
- Ursula Perucchi-Petri, Intime Welten. Das Interieur bei den Nabis. Bonnard, Vuillard, Vallotton, Bern 1999
- Michelle Perrot, Histoire de la vie privée. De la Révolution à la Grande Guerre, Parijs 1987
- Katherine M. Kuenzli, The Nabis and Intimate Modernism. Painting and the Decorative at the Fin-de-Siècle, Surrey 2010